بر ای آنهایی که نمی توانند شیر بنوشند - تاریخ امپراطوری های ایران

به گزارش تاریخ امپراطوری های ایران، عدم تحمل لاکتوز شایعترین نوع عدم تحمل کربوهیدرات است که در تمام گروههای سنی دیده میشود. درنتیجه کمبود لاکتاز (آنزیم هضم کننده قند شیر)، سوء هضم و عدم تحمل لاکتوز ایجاد میشود. چون در این افراد لاکتوز به گالاکتوز و گلوکز هیدرولیز نمیشود، از قسمت فوقانی روده کوچک عبور میکند و وارد کولون میشود و در آنجا در اثر تخمیر باکتریایی به

بر ای آنهایی که نمی توانند شیر بنوشند

عدم تحمل لاکتوز شایعترین نوع عدم تحمل کربوهیدرات است که در تمام گروههای سنی دیده میشود. درنتیجه کمبود لاکتاز (آنزیم هضم نماینده قند شیر)، سوء هضم و عدم تحمل لاکتوز ایجاد میشود. چون در این افراد لاکتوز به گالاکتوز و گلوکز هیدرولیز نمیشود، از قسمت فوقانی روده کوچک عبور میکند و وارد کولون میشود و در آنجا در اثر تخمیر باکتریایی به اسیدهای چرب کوتاه زنجیره و گازهای

دی اکسیدکربن و هیدروژن تبدیل میشود. مصرف مقادیر کم لاکتوز پیامدهای کمی در پی دارد، زیرا اسیدهای چرب کوتاه زنجیره حاصله به سهولت جذب میشوند و در ضمن اندازه کم گاز فراوریی هم میتواند جذب یا دفع شود. مصرف مقادیر زیاد در یک وعده غذایی، یعنی بیشتر از 12 گرم لاکتوز (اندازهی که در 240 میلی لیتر شیر یعنی 1 لیوان شیر یافت میشود)، موجب میشود که سوبسترا (غذای مورد احتیاج باکتریها) بیش از اندازهی که بتواند به طور عادی به وسیله آنها مصرف شود، وارد کولون شود. در سوءجذب هر نوع از قندها و از جمله در

سوء جذب لاکتوز، ممکن است قند مزبور به طور اسموتیک عمل نماید و آب مدفوع را افزایش دهد. بعلاوه تخمیر سریع آن به وسیله باکتریهای روده ممکن است منجر به نفخ، تجمع گاز و گرفتگی شکم شود. در برخی از موارد مدفوع شل میشود یا اسهال ممکن است رخ دهد.

زمانی که عدم تحمل لاکتوز اولین بار در سال 1963 توصیف شد، به نظر میرسید شیوع آن (که فقط در جمعیت سفید پوست و آنهم به ندرت بروز میکرد) کم باشد. لبنیات در آمریکای شمالی تا زمان ورود اروپایی ها ناشناخته بود. بنابراین، آمریکایی های اصیل و همه مهاجرین غیر اروپایی جزء جمعیتی در دنیا هستند که شیر را به اندازه کم تحمل مینمایند. به زودی آشکار شد که از بین رفتن آنزیم لاکتاز مدت کوتاهی بعد از شیرگیری یا در اوایل کودکی، در واقع شرایط عادی در بیشتر افراد در جوامع مختلف دنیا است. جز در موارد استثنایی، سیستم روده پستانداران بزرگسال اندازهکمی لاکتاز بعد از دوره از شیرگیری فراوری میکند.

حدود 70 درصد جمعیت بزرگسالان دنیا، به ویژه سیاهان، آسیایی ها و افراد آمریکای جنوبی، کمبود لاکتاز دارند که نشان میدهد تعداد مبتلایان به کمبود آنزیم لاکتاز بعد از دوره کودکی بیش از کسانی است که لاکتاز کافی به طور طبیعی در آنها فراوری میشود. گرچه عقیده بر این است که در نتیجه ادامه مصرف شیر در رژیم بعد از شیرخوارگی ترشح لاکتاز ادامه مییابد، ولی مدرکی برای تایید این تئوری وجود ندارد.

فعالیت لاکتاز بعد از شیرگیری به حدود

10 درصد اندازه آن در نوزادی کاهش مییابد. حتی در بزرگسالانِ دارای اندازه بالای لاکتاز، اندازهلاکتاز در روده نصف اندازه

دی ساکاریدازهای دیگر مثل سوکراز، دکستریناز یا گلوکوآمیلاز است. کمبود لاکتاز معمولاً به اسم هیپولاکتازیا شناخته میشود. نوع بزرگسالی، شایعترین نوع کمبود لاکتاز است.

عدم تحمل لاکتوز ثانویه میتواند در نتیجه عفونت روده کوچک، اختلالات التهابی، ایدز و یا سوء تغذیه بروز نماید. عفونت های ویروسی یا باکتریایی در بچه ها، معمولا جزء علل ثانویه عدم تحمل لاکتوز هستند. بعلاوه ممکن است بعد از تغذیه وریدی طولانی مدت، فعالیت لاکتاز کاهش یافته باشد و با آغاز تغذیه، به آهستگی به حالت عادی برشود. حتی در مواردی با وجود فعالیت طبیعی لاکتاز، سوءهضم لاکتوز با کلیه علایم آن میتواند در بزرگسالانِ مبتلا به سندرم روده تحریکپذیر یا در بچه ها دارای درد شکمی عودنماینده دیده شود.

روش های تشخیص کمبود لاکتاز

کمبود لاکتاز به روش های زیر تشخیص داده میشود:

تاریخچه علایم معدی- رودهای که بعد از مصرف شیر اتفاق میافتد

وجود اندازه غیرطبیعی هیدروژن در هوای تنفسی

تست غیرطبیعی تحمل لاکتوز

تست تحمل لاکتوز بر این اساس است که بعد از مصرف خوراکی معادل 50 گرم لاکتوز (موجود در یک لیتر شیر) در شرایط عدم تحمل لاکتوز، به علت تجزیه ضعیف لاکتوز، گلوکزخون درحدود کمتر از 25 میلی گرم در 100 میلی لیتر سرم بیش از سطح ناشتا افزایش مییابد و علایم معدی- رودهای هم ممکن است ظاهر شوند. از آنجا که فراوری هیدروژن درکولون در صورت عدم هضم لاکتوز در روده کوچک به طور معنیداری افزایش مییابد، مقادیر هیدروژن جذب شده در خون که به وسیله ریهها دفع میشود، میتواند به اسم تست دیگر سوءجذب استفاده شود. تست هیدروژن تنفسی، افزایش اندازه 60 تا 90 دقیقهای را بعد از خوردن لاکتوز نشان میدهد.

درمان تغذیه های پزشکی

لازمه مقابله با عدم کفایت لاکتاز ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی است. علایم عدم تحمل لاکتوز در نتیجه کاهش مصرف غذاهای حاوی لاکتوز تخفیف مییابد. اشخاصی که از مصرف محصولات لبنی پرهیز مینمایند، باید مکمل کلسیم دریافت نمایند؛ بعلاوه باید برچسب ترکیبات را به دقت بخوانند. البته در اشخاص دارای کمبود لاکتاز، یک رژیم کاملاً عاری از لاکتوز ضروری نیست.

بیشتر افراد دارای سوءهضم لاکتوز میتوانند اندازه12-6 گرم لاکتوز را بدون بروز علایم عمده مصرف نمایند؛ به ویژه بهتر است لبنیات همراه وعدههای غذایی و یا به فرم پنیر و یا محصولات لبنی تخمیری (از جمله ماست) خورده شود. تعداد زیادی از بزرگسالانِ مبتلا به عدم تحمل لاکتوز، اگر در طی هفته های متعدد به تدریج شیر را وارد رژیم غذایی خود نمایند، درنهایت میتوانند به مقادیر میانه شیرعادت نمایند و اندازه 12 گرم لاکتوز (یک لیوان شیر) و یا حتی بیشتر از آن را تحمل نمایند.

ظاهراً مصرف مداوم مقادیر زیاد قند قابل تخمیر میتواند منجر به بهبود تحمل شود؛ این امر نتیجه افزایش فراوری آنزیم لاکتاز نیست، بلکه ممکن است به علت تغییر فلور میکروبی کولون باشد. این مطلب با لاکتولوز (یک کربوهیدرات غیرقابل جذب که از نظر شیمیایی مشابه لاکتوز است)، نشان داده شده است. تفاوت های فردی در تحمل، ممکن است مربوط به شرایط سازش کولون باشد. مصرف منظم شیر به وسیله اشخاصِ دارای کمبود لاکتاز، ممکن است حد آستانهای که در آن اسهال رخ میدهد را افزایش دهد (یعنی مصرف اندازه کمتر شیر آنها را دچار عارضه اسهال نکند). خوشبختانه، بیشتر مبتلایان به عدم تحمل لاکتوز، قادر به هضم شیر در مقادیرکم تا میانه هستند.

اغلب محصولات شیری نیمه جامد یا جامد مانند پنیرهای کهنه، به خوبی تحمل میشوند؛ چون تخلیه معدی این مواد غذایی نسبت به نوشیدنیهای شیری مایع کندتر و اندازه لاکتوز آنها هم کمتر است. تحمل ماست ممکن است ناشی از بتاگلوکوزیدازِ میکروبی موجود در کشت میکروبی باشد که هضم لاکتوز را در روده تسهیل میکند. وجود گالاکتوزیداز بستگی به نوع و روش فرایند دارد؛ چون این آنزیم میکروبی، به فریزکردن حساس است و بنابراین محصولات فریز شده به خوبی تحمل نمیشوند. برای نمونه ماست فریزشده به خوبی ماست تازه تحمل نمیشود؛ اما افزودن پروبیوتیکها میتواند این ویژگی را تغییر دهد.

آنزیم لاکتاز و فراوردههای شیری عمل آورده شده با آنزیم لاکتاز (مثل شیر کم لاکتوز)، برای افرادی که سوء هضم لاکتوز دارند و با مصرف آن دچار ناراحتی میشوند، در دسترس است. داروهای تجاری لاکتاز از نظر تأثیر بر روی دفع هیدروژن تنفسی و کاهش علایم ناراحتی و اثر بخشی آنها ممکن است تا حدی متفاوت باشند.

منبع:موسسه فرهنگی دنیای تغذیه و سلامت

ارسال به وسیله کاربر محترم :alimoradis

منبع: راسخون