داستان ها و افسانه های مردم مالزی برای نوجوانان - تاریخ امپراطوری های ایران

به گزارش تاریخ امپراطوری های ایران، به گزارش خبرنگار خبرنگاران (ایبنا)، افسانه ها در زبان های مختلف در قالب های گوناگونی مانند اخلاقیات، دین، علم، باورها و فرهنگ کار شده است. بیشترین اندازه ادبیاتی که از مردم قدیم هر کشوری به جامانده است مربوط به قصه و افسانه است و قصه های امروزی عمر کوتاه تری دارند. بر این اساس وقتی به قصه ها و افسانه های کشوری نگاه می کنیم، می توانیم به باورها، تمدن، دین، آیین و فرهنگ آن کشور پی ببریم. افسانه ها به خاطر تأثیر زیادی که داشته اند هنوز هم استفاده می شوند و براساس آنها امروزه فرم هایی مانند افسانه نو، علمی تخیلی و فانتزی هم شکل گرفته است.

در افسانه های کشورهای دیگر مانند کشورهای اروپایی هم می توان به راحتی به آداب و رسوم و فرهنگ و تمدن این کشورها پی برد و اگر کسی با دقت آنها را بخواند به راحتی می تواند بفهمد مردم اروپا در گذشته به چه روشی زندگی می نموده اند و چه باورهایی داشته اند و چگونه بچه ها شان را تربیت می نموده اند. فتاحی در ادامه یادآور شد: نکته قابل توجهی که وجود دارد نقاط مشترکی است که افسانه های همه مردم کشورهای جهان دارند و همه آنها جانب مظلوم را می گیرند و شکست و نابودی هر بدی مانند شاه بد، شریک بد، همکار بد و ... وجود دارد، بعلاوه امید به آینده و انتها خوش، انگیزه داشتن و امیدوار بودن از نقاط مشترک همه افسانه هاست.

افسانه ها به خاطر تکنیک، گویش و فرم خاصی که دارند می توانند تاثیرگذار باشند و ضمناً اینکه پند و اندرز می دهند. می توانند فرهنگ، تمدن و آداب و رسوم مردم منطقه خودشان را نشان دهند. همان طور که در گلستان و بوستان سعدی هم قصه هایی هستند که در عین حالی که پندآموز است، آیین جوانی را بیان می نماید. در کتاب های دیگر هم مثل قابوس نامه آیین کشورداری بیان شده است. حال در این مطلب به معرفی کتاب داستان ها و افسانه های مالزی که معرف کشور مالزی است، می پردازیم.

کشور مالزی در سال 1963 از اتحاد مالایا، ساداواک، صباح و سنگاپور به وجود آمد. این کشور که بیشتر آن را جنگل های پرباران تشکیل می دهد در یک منطقه استوایی قرار گرفته است. کوالالامپور مرکز مالزی و بزرگترین شهر آن است.

بیشتر مردم مالزی، مالزیایی و چینی هستند و در منطقه ها روستایی پنین سولا زندگی می نمایند. اغلب آنان کشاورز هستند و در مراکزی به نام کامپانگ زندگی می نمایند. مهمترین عامل در تاریخ مالزی، موقعیت جغرافیایی آن است. ایالات پنین سولا در مالزی اقیانوس هند را از دریای جنوبی چین جدا می نماید. در روزگاران قدیم، پنین سولا باراندازی برای تاجران هندی و چینی بود. باستان شناسان در منطقه کلانگ و ساحل سلانگار، اشیای فلزی کشف نموده اند. این اشیا حاکی از آن است که در 200 سال قبل از میلاد، ساحل غربی، مرکز مهم فرهنگی بوده است. فعالیت فرهنگی مردم مالزی بیشتر بر پایه سنت های شفاهی است که امروزه نیز در مالزی رایج است. این داستان ها را اغلب سالخوردگان به ویژه جادو پزشکان (Boomoh) و قابله ها (Bidan) تعریف نموده اند.

بعضی از این افسانه ها عبارت اند از : چرا پلنگ ها دم درازی دارند، سلطان بر سر دوراهی، فینچی به نام پیت، شاهزاده خانم کوه افیر، حلزونی به نام سی پیوت، جنگجویی به نام هانگ تیواه، برنج سیاه، کیوسینگ گربه و هاریمان ببر، دریاچه چینی، پیولوتیومان، و سری پاهانگ و... .

آنها بعلاوه دارای عنصر اخلاقی قوی هستند و به شکل خوشایندی تعریف شده اند. قابل ذکر است که بسیاری از داستان های ادبیات شفاهی ریشه مشترک دارند. به عنوان مثال در این کتاب می توان از داستان غارهای بتو نام برد. این داستان مربوط به منشاء غارهای بتو است که در مالزی در کتابی به نام ناکوداتاگانگ نوشته بودایاوان آمده است. این داستان درباره پسری است که در کودکی ناپدید شده، کاپیتان یک کشتی او را می یابد و با خود به سرزمینی دور می برد. پسر نزد کاپیتان و خانواده اش بزرگ می گردد و خاتمه با دختر کاپیتان ازدواج می نماید. او پس از چندی کاپیتان کشتی بزرگی می گردد و با شجاعتی که از خود نشان می دهد با دختر پادشاه وصلت می نماید. پس از آن، او در پی ماجراهایی سر از زادگاه خود درمی آورد و در آنجا پدر و مادرش را که مردمی فقیر هستند و می خواهند با او ملاقات نمایند، نمی پذیرد. در نتیجه به نفرین مادر گرفتار آمده، در رودخانه غرق می گردد.

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

در دامنه های کوه بلندی، پسری به نام سی تاگانگ با پدر و مادرش؛ سی تالانک و سی دروما زندگی می کرد. این کوه، مرز استان های پاهانگ در شرق و سلانگور در غرب بود. در دامنه های غربی این کوه دریاچه زیبایی قرار داشت که در آب آبی آن ماهی های بسیاری زندگی می کردند. گاهی وقت ها ماهی ها روی آب می آمدند، هوای تازه تنفس می کردند و حباب های کوچکی پشت سرخود بر سطح آب برجا می گذاشتند و بار دیگر برای پیدا کردن یک محل امن، به اعماق آب فرو می رفتند.

سی تاگانگ هر روز با بچه های محله بازی می کرد. بچه ها، گاهی برای تهیه غذا به شکار می رفتند و گاهی هم در دریاچه ها ماهیگیری می کردند. اگر شانس می آوردند و ماهی های زیادی می گرفتند، راضی و خندان وآوازخوانان به خانه می رفتند تا صید خوبشان را نشان دهند.

کتاب های قاصدک (واحد کودک و نوجوان موسسه نشر و تحقیقات ذکر)، کتاب داستان ها و افسانه های مردم مالزی نوشته زکریا بن هیتام با ترجمه زهره گرامی و بازنویسی حسین فتاحی را در 96 صفحه با شمارگان دو هزار نسخه و قیمت 38هزار تومان منتشر نموده است.