خبرنگاران کرونا مرزهای خدمات رسانی و برنامه های بلندمدت توسعه را کمرنگ نموده است - تاریخ امپراطوری های ایران

به گزارش تاریخ امپراطوری های ایران، تهران - خبرنگاران - هماهنگ کننده ارشد سازمان ملل متحد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه (APDIM) گفت: پیامدهای بحران جهانی ویروس کرونا به حدی گسترده شده که مرزهای کلاسیک میان خدمات خیریه و بشردوستانه و برنامه های بلندمدت و زیربنایی توسعه مالی و اجتماعی را کمرنگ نموده است.

مصطفی محقق روز سه شنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی تاریخ امپراطوری های ایران و در پاسخ به این سوال که تاثیرات متقابل خدمات بشرمحبت آمیز و برنامه های توسعه ای برای ایجاد تاب آوری و مقابله موثر با بحران ها چیست، گفت: امروزه هزاران موسسه بشرمحبت آمیز، خیریه و غیر دولتی در گوشه و کنار دنیا خدمات نوعمحبت آمیز و خیریه به افراد نیازمند، آسیب دیده و آسیب پذیر ارائه می کنند.

وی شرح داد: بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، کمک های بشرمحبت آمیز در قالب همکاری های بین المللی در سال 2019 بالغ بر 29 میلیارد دلار شده که صرف کمک رسانی به بیش از 150 میلیون نفر در بیش از 50 کشور شده است. ارزش کمک های خیریه و بشرمحبت آمیز در سطح ملی و محلی در کشورهای مختلف بسیار بیشتر از این مبلغ تخمین زده می شود.

هماهنگ کننده ارشد سازمان ملل متحد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه اضافه نمود: امروزه برنامه ریزی و ارائه کمک های بشرمحبت آمیز و خیریه بطور سنتی توسط صدها هزار مؤسسه خیریه، غیر انتفاعی و غیر دولتی در کشورهای مختلف دنیا و نیز نهادهای بشرمحبت آمیز بین المللی مانند صلیب سرخ و هلال احمر و سازمان های غیر دولتی بین المللی مانند سازمان پزشکان بدون مرز، سازمان نجات بچه ها، آکسفام و امثال آن صورت می پذیرد.

وی ادامه داد: اما در دهه اخیر و بدلیل گسترش نیازهای بشرمحبت آمیز در اثر وقوع حوادث و بحران های عظیم بسکمک از دولت ها و نیز نهادهای بین الدولی دنیای و منطقه ای مانند سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا نیز مستقیما وارد حوزه برنامه ریزی، هماهنگی و تامین مالی کمک های بشرمحبت آمیز شده اند. اتحادیه اروپا سالانه معادل یک میلیارد یورو به مستقیما به سازمان های بشرمحبت آمیز برای کمک رسانی به افراد نیازمند و آسیب دیده از حوادث و بحران ها کمک می کند.

محقق اضافه نمود: بسکمک از سازمان های غیر انتفاعی و غیر دولتی کار خود را ابتدا در سطوح محلی و ملی شروع نموده و بتدریج حوزه فعالیت های خود را به سطح بین المللی ارتقاء دادند. براساس آمار سازمان ملل متحد تا سال 2019 بیش از 6700 سازمان غیر دولتی از سراسر دنیا پیروز شدند پس از طی مراحل لازم عضویت مشورتی در شورای مالی و اجتماعی سازمان ملل متحد را بدست آورند.

وی توضیح داد: اما به رغم رشد و گسترش چشمگیر تعداد سازمان های خیریه و بشر محبت آمیز و نیز افزایش تعداد برنامه ها و بودجه آن، مدت هاست این پرسش نزد افکار عمومی و نیز مجامع تخصصی در سطح بین المللی مطرح شده که چگونه کیفیت خدمات بشرمحبت آمیز و خیریه می تواند ارتقاء یاید تا این کمک ها اثربخشی و تاثیرات مثبت پایدار در زندگی افراد نیازمند و آسیب دیده داشته باشد.

این مقام مسئول در سازمان ملل متحد با بیان اینکه سیستم کمک های خیریه و بشرمحبت آمیز در سطح دنیای با دو چالش جدی روبروست، گفت: نخست سازمان های بشرمحبت آمیز به دلیل ماموریت و کارنمودهای خاص و نیز منشاء تخصیص منابع آنها فقط بخش خاص و محدودی از نیازهای افراد گیرنده کمک را در نظر می گیرد و امکان پوشش تمامی نیازهای مادی و معنوی افراد نیازمند به صورت یکپارچه را ندارد. چالش دوم کوتاه مدت بودن مداخله سازمان های بشرمحبت آمیز و دوره کوتاه ارائه کمک هاست که امکان اقدام زیربنایی برای از بین بردن آسیب پذیری ها و جلوگیری از وقوع مجدد بحران و کمک به رشد و توسعه افراد یا جامعه نیازمند هدف را سلب می کند.

وی گفت: از پیامدهای این دو چالش عدم پیروزیت کمک های بشرمحبت آمیز در برطرف دائمی محرومیت و آسیب پذیری و ضرورت تکرار این کمک ها به دلیل وقوع مکرر حوادث و بحران ها (Recurrent disasters) در دوره های زمانی متناوب بوده است. از دیگر پیامدهای روش سنتی کمک رسانی، به ایجاد وابستگی به کمک های مستقیم در میان افراد و جوامع نیازمند و آسیب دیده و جلوگیری از استقلال و رشد بلند مدت آنان می توان اشاره نمود.

محقق اعلام نمود: در نتیجه امروزه در حوزه کمک های بشرمحبت آمیز و در سطح دنیای مفهوم همراهی (Accompaniment) بلند مدت با افراد و جوامع نیازمند و آسیب پذیر در مقابل مفهوم مداخله (Intervention) برای کمک رسانی کوتاه مدت اهمیت فراوانی پیدا نموده است. رویکرد همراهی بلند مدت با افراد و جوامع نیازمند موجب شناخت و کاهش نیازها و آسیب پذیری آنان قبل از وقوع حوادث و ایجاد آمادگی بهتر برای پاسخگویی مؤثر و نیز کمک به بازسازی همه جانبه و مادی و معنوی بلند مدت برای رشد و توسعه بلند آنان می شود. همچنین در پرتو رویکرد همراهی، ارتباط متقابل خدمات بشرمحبت آمیز و برنامه های توسعه مالی و اجتماعی بهتر نمایان می شود.

هماهنگ کننده ارشد سازمان ملل متحد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه گفت: از آنجا که ریشه ها و عوامل بنیادین ریسک حوادث و بلایا را عموما در انواع چهارگانه آسیب پذیری های فیزیکی، اجتماعی، مالی و زیست محیطی ناشی از توسعه نامتوازن می توان یافت، سازمان های بشرمحبت آمیز با استفاده از اطلاعات و دانش موجود در مورد این آسیب پذیری ها و نیز بکارگیری اطلاعات موجود در زمینه مخاطرات طبیعی و غیر طبیعی می توانند به درک جامعی از ریسک هایی که جامعه را تهدید می کند نائل شده و برنامه های کارآمد آمادگی شامل آمادگی سازمانی و آمادگی های مردمی تدوین کنند.

وی اضافه نمود: درک جامع ریسک های قطعی و محتمل برای سازمان های امدادی و بشرمحبت آمیز امکان پیش نگری، پایش و هشدار سریع را فراهم می سازد و در نتیجه پیروزیت تیم های ارزیاب، جستجو، نجات و امداد در زمان وقوع حوادث را افزایش می دهد. همچنین درک جامع و چند بخشی ریسک حوادث به سازمان های امدادی و بشرمحبت آمیز این امکان را می دهد که مرحله بازتوانی و بازسازی پس از وقوع حوادث را با اثربخشی بیشتری به انجام رسانند به نحوی که اثرات مثبت کمک رسانی بشرمحبت آمیز پس از مدت کوتاهی از بین نرفته و با هم افزایی با دیگر برنامه های بازسازی فیزیکی و زیرساختی به بازسازی بلند مدت و همه جانبه جامعه آسیب دیده با نظرداشت ابعاد اجتماعی، فرهنگی، مالی، روانشناختی و جامعه شناختی کمک کنند.

محقق گفت: سازمان های بشرمحبت آمیز همچنین به دلیل دسترسی بهتر به جوامع محلی و خانواده ها می توانند به برنامه های توسعه ای از راه ترویج و آموزش مفاهیم اساسی پیشگیری و کاهش خطر بلایا کمک کنند؛ اما شرط اساسی برای پیروزیت سازمان های بشرمحبت آمیز و امدادی در دستیابی به اهداف ذکر شده آن است که این سازمان ها بسترهای ملی و محلی کارنمودها و فعالیت ها و نیز صندلی و تاثیرگذاری خود در این بسترها را مورد بازیینی و مطالعه جدی قرار دهند و معین کنند که مزیت های نسبی آنان برای کمک به توسعه و رشد بلند مدت افراد و جوامع آسیب دیده و آسیب پذیر علاوه بر کمک رسانی کوتاه مدت چیست و راهبردهای مناسب برای همراهی بلند مدت بشرمحبت آمیز به جای مداخله کوتاه مدت را تهیه و اجرا کنند.

وی اعلام نمود: از سوی دیگر بخش های توسعه ای نیز می توانند از کمک سازمان های بشرمحبت آمیز و جامعه محور برای تحقق اهداف توسعه بلند مدت و پایدار بهره مند شوند. سازمان های بشرمحبت آمیز می توانند پل ارتباطی میان اهداف کلان توسعه کشور و مشارکت های مردمی و جامعه محور به وسیله تقویت سرمایه های اجتماعی از جمله اعتماد عمومی، نظم و مشارکت اجتماعی برقرار کنند. افزایش آگاهی و حساس سازی عمومی از جمله کارنمودهای مهم سازمان های بشرمحبت آمیز و خیریه در این راستا است.

این مقام مسئول در سازمان ملل متحد گفت: برای تحقق اهداف مورد نظر سه اصل نوعدوستی، گفت وگو و تعهد برای اقدام باید مورد توجه کافی قرار گیرد. در ایران معمولا به دو اصل نوعدوستی و تعهد برای اقدام توجه زیادی به عمل می آید ولی بدلیل فقدان یا ضعف اصل دوم که گفت وگو میان کمک کنندگان و کمک شوندگان و نیز میان سازمان های بشرمحبت آمیز با یکدیگر و با مقامات رسمی است تعهدات و نتایج اقدامات چندان اثربخش و پایدار نیست. بنابراین به فرهنگ جدید گفت وگو و مفاهمه میان همه افراد و نهادهای رسمی و غیر رسمی مسؤول در خدمات بشرمحبت آمیز و امدادی و برنامه های توسعه ای در کشور نیازمندیم.

وی اضافه نمود: سازمان های بشرمحبت آمیز بایدفعالیت ها و نیز صندلی و تاثیرگذاری خود در این بسترها را مورد بازیینی و مطالعه جدی قرار دهند و معین کنند که مزیت های نسبی آنان برای کمک به توسعه و رشد بلند مدت افراد و جوامع آسیب دیده و آسیب پذیر علاوه بر کمک رسانی کوتاه مدت چیست و راهبردهای مناسب برای همراهی بلند مدت بشرمحبت آمیز به جای مداخله کوتاه مدت را تهیه و اجرا کنند.

هماهنگ کننده ارشد سازمان ملل متحد برای توسعه مدیریت اطلاعات بلایا در آسیا و اقیانوسیه گفت: از سوی دیگر بخش های توسعه ای نیز می توانند از کمک سازمان های بشرمحبت آمیز و جامعه محور برای تحقق اهداف توسعه بلند مدت و پایدار بهره مند شوند. سازمان های بشرمحبت آمیز می توانند پل ارتباطی میان اهداف کلان توسعه کشور و مشارکت های مردمی و جامعه محور به وسیله تقویت سرمایه های اجتماعی از جمله اعتماد عمومی، نظم و مشارکت اجتماعی برقرار کند. افزایش آگاهی و حساس سازی عمومی از جمله کارنمودهای مهم سازمان های بشرمحبت آمیز و خیریه در این راستا است.